blog
| Een kleurenpalet in het Leuvenumse bos - donderdag 12 december 2019 |
Het moest er weer een keer van komen: op een mooie herfstdag richting het Leuvenumse Bos. Voor zonsopkomst ben ik richting Leuvenum gefietst. De temperatuur lag rond het vriespunt, er was wat mist en de voorspelling was een zonnige dag.
|
Het was is zondag, de dag dat het altijd erg druk is met wandelaars in het bos. Maar ja, op dit vroege tijdstip had ik het rijk alleen.
Binnen een kwartier was mijn lange broek omgewisseld voor een korte broek, zodat ik het water in kon om te fotograferen. Met een buitentemperatuur van net boven het vriespunt, was het water ook behoorlijk koud. De korte broek is de hele dag aan gebleven. Door het intensieve fotograferen voelde ik de kou op een gegeven moment niet meer. De natte voeten werden op den duur ook gevoelloos. Naarmate de tijd verstreek en het drukker werd in het bos, ben ik menig wandelaar en mountainbiker (veelal met muts op en handschoenen aan) tegengekomen. In blik en bewoording kwam een hoop respect mijn kant op. Maar ja, van de kou merkte ik helemaal niks meer. Uiteindelijk ben ik acht uur lang in het bos geweest.
Bij terugkomst op de camping bleek toch wel het resultaat van al die uren in het water staan. Zelfs na drie uur vlak voor de kachel zitten, bleven mijn benen nog steeds koud. Wellicht is het een idee om toch maar eens op zoek te gaan naar een waadpak.
Het Leuvenumse bos liet zich op zijn mooist zien. Het blad van de beukenbomen kleurden groen, geel en bruin. Met een licht zonnetje erbij werd dit een ideale fotografiedag. |
 |
Door het Leuvenumsebos loopt de Leuvenumse beek. Als het een tijdje nat weer geweest is, ontstaan er wel eens watervalletjes. Je ziet dit bij bomen die in de beek gevallen zijn, waardoor het water zich erachter kan ophopen. Vandaag had ik het geluk om twee van deze watervalletjes te vinden. Bij het eerste watervalletje werd ik getrakteerd op een mooie tak met paddenstoelen die uit de waterval stak. Voor mij maakte het de foto compleet.
Naarmate de dag vorderde en de zon hoger kwam te staan werden de kleuren warmer. Het blad van de bomen spiegelde schitterend in het kabbelende water.
De beek is op een aantal plekken met stuifzand, vanuit het nabij gelegen Hulshorsterzand, ondieper gemaakt. De beek kan dan weer buiten zijn oevers treden. Stukken bos komen bij hevige regenval onder water te staan. Bomen die langdurig in het nat staan, zullen het niet redden. Het is maar de vraag of de oude beuk het gaat overleven. Op de onderwaterfoto links is duidelijk te zien dat de boom geen droge voeten heeft.
De dag eindigde aan het einde van de middag, waar de lariksen mij uitzwaaiden met hun goudgekleurde naalden.
Het resultaat van een lange dag fotograferen zijn de bovenstaande foto's. Ik heb genoten.
Echter .…… het koude water dat de hele dag mijn benen heeft getart, heeft door koeling ervoor gezorgd dat ik niet in de gaten heb gehad dat ik mijn linkerenkel heb overbelast. Mijn knieën waren al van dubieuze kwaliteit, maar mijn enkel is zelfs nog slechter. Nee, ik heb mijn enkel niet eens verzwikt, slechts overbelast. Het resultaat hiervan werd de volgende dag duidelijk. Soms moet je het er maar voor over hebben.
