blog

Het was dit jaar al weer mijn negende bezoek aan een dassenburcht. Van de acht voorgaande keren heb ik wel zes keer een das of soms meerdere tegelijk kunnen bekijken.

Ik heb zelfs deze maand het geluk gehad op een ontmoeting met een das op zeven meter afstand.

Dassen zijn nog kippiger dan kippen. Het is ongelooflijk, maar eenmaal uit hun burcht lijkt het alsof ze helemaal niks meer door hebben, totdat je geur je verraadt. Dassen zien slecht, horen slecht, maar als je geur richting de dassenneus gaat, verdwijnt hij/zij zo snel als het kan in de burcht.

Helaas was het steeds te donker of was de das te snel verdwenen om een foto te kunnen maken.

Tijdens mijn zoektochten heb ik ook weer een nieuwe dassenburcht ontdekt.

En eindelijk was het dan een keer wel prijs, en dat op mijn verjaardag. Das nr. 18 van dit jaar liet zich wel fotograferen. Ik stond al een tijdje bij de burcht en zag, al leunend tegen een boom, beweging bij een ingang van de burcht. Snel de camera in positie om bij de ingang een jong konijn te zien. Niet echt waar ik op uit was. Maar een paar minuten voor zonsondergang kwam toch een das de burcht uit. Rustig aan liep deze mijn richting op. Gelukkig bleef de das staan, anders had ie zo dichtbij niet op de foto gepast. Op het klikken van het fototoestel reageerde de das totaal niet. Het was toch mijn lichaamsgeur die mij verraadde: toen de neus omhoog ging was het een kwestie van wachten. Het duurde een tiental seconden, waarna de das de burcht insprintte. Rustig ben ik weggelopen met een mooie ontmoeting als laat verjaardagscadeau!