blog
| Belevenissen met een dassenfamilie - maandag 28 september 2020 |
Maandenlang heb ik een dassenfamilie gevolgd. Meer dan 40 keer ben ik op pad geweest en in 75% van de gevallen heb ik mijn favoriete dier kunnen zien. Bij al deze bezoeken heb ik maar liefst 123 dassen gezien.
Bent u benieuwd naar de uitgebreide versie van deze blog, klik dan hier: Belevenissen met een dassenfamilie.
Ik heb heel veel kunnen genieten van deze familie van acht dassen: twee volwassen dassen, twee jaarlingen (vorig jaar geboren) en vier jonkies. Ik heb ze nooit met acht tegelijk gezien, maar wel een aantal keer met zeven.
Ik heb van alles gezien: een das oog in oog met een vos, dassen die hun vacht verzorgen, spelende dassen, vechtende dassen, vluchtende dassen, naar eten zoekende dassen, ... Ik heb zelfs een jong een aantal minuten op 3,5 meter afstand van mij gehad.
Dassen zijn nachtdieren en laten zich daarom niet makkelijk fotograferen.
Volwassen das, waarvan het maar de vraag is of deze mij ziet. De ogen van de das zijn niet al te best.
Voordat de das de burcht uitkomt, wordt eerst heel goed geroken of het wel veilig is. Als de das iets onbekends ruikt, zal de burcht niet verlaten worden. Van alle zintuigen is de reuk het beste ontwikkeld. Op een avond werd mijn verstopte stoeltje ontdekt door de das, waarna deze direct de burcht in vluchtte.
Als de neus het sein veilig heeft gegeven, komt de das de uitgang uit.
Bij het fotograferen kijkt de das toch ook soms mijn richting op. In het begin dacht ik dat ik dan toch gezien en betrapt was.
Als de das de burcht uit is gaat hij zitten en begint over het algemeen de uiterlijke verzorging. De pels wordt met de poten gekrabd, en ook met de bek wordt de pels verzorgd. Het leukste om te zien is als ze gaan zitten als een panda en dan met hun voorpoten hun buik onder handen nemen.
Als de uiterlijke verzorging achter de rug is, is het tijd om te gaan spelen. Vaak treffen ze elkaar op een plek bij een boom, de speelboom.
Ook de dassen die vorig jaar zijn geboren, de jaarlingen, worden ook nog steeds door de speelboom aangetrokken. Ze spelen er samen met de allerkleinsten, waar ze vaak tot slachtoffer worden gekozen.
Op de foto zie je ze alle zes bij elkaar rondom de boom.
Dassen zijn sociale dieren. Als ze elkaar tegenkomen is er altijd lichamelijk contact. Het versterkt de familieband en zorgt voor een unieke familiegeur.
Dassen komen voor het eerst de burcht uit met een leeftijd van ongeveer acht weken. Vaak blijven ze in de buurt van moeder das.
Als ze twaalf weken oud zijn, gaan de jonkies zelf op de burcht op onderzoek uit. Vaak zijn de oudere dassen dan niet in de buurt van de jonkies. De kleine dassen rennen over de burcht heen, letten helemaal op niks en zijn door hun grote activiteit heel moeilijk te fotograferen.
De dasjes krijgen steeds meer bewegingsvrijheid. Soms zijn ze al uit hun burcht als de ouders er nog inzitten. Ze zoeken elkaar wel steeds op. Er zijn ook momenten waar de ouders en de jaarlingen van de burcht weggaan en de jonkies alleen achter blijven. Ze blijven op de burcht en zijn continue aan het spelen.
Moeder das verlaat de burcht en gaat het weiland op. Ze heeft hier nog niet door dat ik op ongeveer zes meter van haar vandaan ben. Ik krijg haar dan ook niet helemaal op de foto, ze bevindt zich te dichtbij. Dit zijn toch de momenten waar je het voor doet.
Vanaf juli worden de jongen niet meer gezoogd en gaan zij zelf op stap om voedsel te zoeken.
Naarmate de dagen steeds korter worden, ga ik niet meer naar de burcht toe om te fotograferen. De komende tijd hoop ik edelherten te fotograferen nu het bronstseizoen in aantocht is.
De dassen zullen zich ook voor de komende maanden klaar gaan maken en gaan in een welverdiende winterrust. En wie weet zien we elkaar volgend jaar weer terug.
